Zondagochtend vertrokken Mike en ik met de vrachtwagen en twee prive-cars naar Speedway Warneton. Na een ritje van bijna 3 uur kwamen we aan, ff inschrijven en snel uitladen, want we waren ingedeeld in 2 verschillende groepen en ik moest direct om 10.00 uur rijden. Ik had geen meter met het autootje gereden, want i.p.v. een Sierra stond er een Suzuki Swift klaar :)
Ik pastte er net niet in, maar het autootje liep wel als de brandweer. Afijn, helemaal achterop gestart, op een natte baan, ging het eigenlijk best lekker. Ik reed lekker naar voren, maar de laatste bocht ging het toch nog fout, een spinnetje, snel weer door en in de middenmoot gefinisht. Mike ging daarna van start en die startte ook achteraan en de reed werkelijk iedereen compleet naar huis, buitenom, binnendoor, het maakte niet uit. De 2de manche ging een stuk beter, ik finishte als 10de en Mike won zijn reeks. Mike reed de A finale op zondag en ik de B finale, Mike won de A finale overtuigend en ik werd in de B finale wederom 10de. Afijn, alles nog heel op een kapot radiateurtje na, welke door Marc van Ocken vakkundig werd gerepareerd. Tussen de manches door nog mijn stoel aangepast, want ik zat echt ruk.Je weet wel, met een stanley mes de bekleding uitsnijden en dan heb je een speedway kuipstoel. 's-Avonds naar Roots V8 pilskes pakken met de V8 boys. Was super gezellig en oude verhalen opgehaald. Ook waren er 4 Ascar rijders uit Engeland, die ik nog kende van Rockingham. Moe en voldaan best laat naar bed met teveel bier op, maar heerlijk geslapen met petje op in de vrachtwagen. Maandag zou het moeten gaan gebeuren! De 1ste manche won Mike wederom, wat rijdt hij toch makkelijk door dat verkeer heen met die maffe Fransen die je proberen eraf te rijden. Mijn heat ging ook lekker, top 10. De 2de manche ook trouwens, weer top 10 en aan A finale was het gevolg. Zowel Mike als ik startte normaliter achteraan en ik dacht slim te zijn door mijn Swiftje voor de rode daken te zetten, ik stond daar lekker achter de muur, ik dacht uit het zicht te staan van de racemanager, maar hij kwam me ff vertellen dat ik voor straf voor de startcar moest starten. Oeps....De groene lichten gingen aan en gas erop, ik zag Mike zich een weg banen door de vele vele auto's, crashes over en weer, het was net videospelletje. Na 37 rondes lag Mike inmiddels 5de en ik 8 ste of 9de met Dennis de Laat van Pewi vlak voor me en toen ging het goed mis. 2 Fransen voor me en 1 stuurde naar buiten, ik er tussendoor en toen gingen ze me sandwichen, afijn beide voorwielen haaks eronder en ik rechtsaf de muur in. Swiftje helemaal kort, he he was ik er toch nog ingetrapt. Maar dat mocht de pret niet drukken, met een big smile langs de duizenden toeschouwers en gelukkig er niets aan overgehouden, want het was wel een beste klap.
Afijn, een superweekend, veel gelachen, veel gereden, we gaan samen vaker naar Warneton!
Mike, Jessy en Perry, txs voor de Swift, ik kom volgende week het zaakje weer netjes maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten